Een week geleden schreef ik dat we een Tita Tovenaar ingreep nodig hadden. De dramatische daling van de economische bedrijvigheid zal tot een stortvloed aan faillissementen leiden als er geen actie komt. Tita Tovenaar kon de werkelijkheid stilzetten om gerezen problemen op te lossen. In mijn optiek was/is het gewenst dat de vaste kosten van bedrijven zoveel mogelijk worden ‘stilgezet’ zo lang hun inkomens zijn weggevallen.
Tita Tovenaar was een kinderprogramma dat volgens Wikipedia tussen 1972 en 1974 op televisie was. Ik was 15-17 jaar oud. Te oud voor zo’n kinderlijk programma. Misschien keek ik toch omdat mijn broer er naar keek en hij is zes jaar jonger. Maar ik vermoed dat ik de tovenaarsdochter toch ook wel interessant vond…vooral haar haardracht was opmerkelijk. Een goede vriend stuurde me een mail waarin hij mij herinnerde aan de werkelijkheid en die is dat Tita Tovenaar niet bestaat…
Inmiddels heeft onze overheid, en ook andere overheden, allerlei maatregelen getroffen om inkomens, banen en bedrijven zoveel mogelijk op de been te houden. Alle respect en waardering voor dit doortastende optreden.
Tita Tovenaar bestaat toch en voor mij heet hij Kees van Dijkhuizen
Niets vermoedend zette ik gisteren de tv aan en ik viel in een nieuws bulletin. In beeld was Kees van Dijkhuizen, de baas van de bank waar ik lang heb gewerkt. Ik ken hem goed. Daarna kwam ook Wiebe Draijer van Rabo nog in beeld. Die ken ik niet persoonlijk. Hun boodschap, ook namens andere banken!!!, was dat MKB bedrijven met leningen tot 2,5 mln euro een moratorium krijgen van 6 maanden. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Kees van Dijkhuizen (en zijn collega’s bij de andere banken) bleken toch Tita Tovenaar te kunnen zijn.
De banken nemen natuurlijk een ‘hit’ maar alles onderuit laten gaan, was ook niet aantrekkelijk. In het FD van vandaag staat dat de ACM een oogje toeknijpt. Het gaat hier immers om ongeoorloofde samenwerking van aanbieders, een soort kartelafspraak dus, die niet is toegestaan. Ik moest erom glimlachen. Het verbod op kartelafspraken is ter bescherming van de klanten. Maar dit is een kartelafspraak in het voordeel van klanten. Stel je voor dat de ACM zou zeggen ‘dit gaat dus niet door’. Dat zou echt een voorbeeld zijn van regels toepassen zonder na te denken. De regels zijn er voor de mensen, niet andersom. Laat het gezonde verstand zegevieren.
Nu nog een regeling voor huren
Bedrijven hebben grofweg vijf grote uitgavengroepen: lonen, grond- en hulpstoffen, kapitaalkosten, huren en belastingen. Bedrijven waarvan het inkomen wegvalt, gaan geheid onderuit als er aan die vaste lasten niets gebeurt. De grond- en hulpstoffen nemen natuurlijk af als de eigen productie stilvalt. De overheid heeft het een en ander gedaan aan de lonen en de belastingen. En nu doen de banken iets op het gebied van kapitaalkosten. Ik ben onder de indruk. Wat overblijft zijn de huren. Getroffen bedrijven kunnen en zullen in gesprek moeten met hun verhuurders. Zeker waar die verhuurders zelf een moratorium van de bank krijgen, ontstaat daar ruimte voor een regeling op het gebied van huren. Maar misschien is het verstandig als iemand op dit gebied centraal de regie grijpt. Voor veel pensioenfondsen niet fijn en die hebben al meer dan genoeg problemen. Maar we moeten ons realiseren dat onze belangen hier parallel lopen. Namelijk, dat we zoveel mogelijk bedrijven op de been houden zodat het herstel, dat een keer zal komen, zo krachtig mogelijk zal zijn.