Eerder vandaag zette ik een column op deze site over de poortwachtersrol die het bankwezen vervult in het kader van de Wwft (Wet ter voorkoming van witwassen en financieren terrorisme).
Die column leidde tot de nodige reacties. Uit de meeste reacties spreekt frustratie van klanten van banken en ook wel enige frustratie van bankmedewerkers.
De onderstaande reactie is heel representatief.
“Ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn bank niet meer voor mij werkt maar voor de toezichthouder. Ik ben enkel een “necessary evil” om de kosten te dekken. De ene compliance vraag na de andere, maar wat ik als klant wil, vragen ze me niet meer. Wel vertellen ze me wat ik allemaal niet meer kan, ook vanwege diezelfde compliance. Laatst wilde ik in een fonds investeren en dat mocht niet want het was niet MIFID-compliant omdat de prospectus enkel in het Engels was……”
Einde citaat.
Overigens heeft de intergouvernementele Financial Action Task Force in augustus vorig jaar een evaluatierapport uitgebracht over het Nederlandse Wwft-beleid. Het is liefst 294 pagina’s lang.
Als je het rapport googelt, vind je: “Nederland scoort goed in een internationale evaluatie van de aanpak van witwassen en financiering van terrorisme.” Daaruit spreekt een behoorlijke dosis trots, we doen het goed.
In die 294 pagina’s komen klanten van banken trouwens niet aan het woord… Ik heb het rapport alleen maar gescand, maar vind evenmin iets over de gemaakte kosten…
Overigens beoordeelt dat evaluatierapport de ‘naleving door poortwachters’ en het ‘toezicht op de naleving door poortwachters’ als ‘middelmatig’. Dat is de laagste beoordeling die we krijgen in een totaal van 11 categorieën.
Mooi is dat. Heb je bij banken 13.000 poortwachters, maar hun werk (of gaat het hier meer om notarissen, advocaten etc?) is kennelijk van ‘zesjes’ niveau.